Η ενημέρωση και η αυτοφροντίδα ως όπλα για την ευτυχία των παιδιών μας!

 

Ξεκινώντας τη νέα χρονιά, αισθάνομαι πως βουτώ για ακόμα μια φορά στα βαθιά, παρέα με τους μικρούς μου συνοδοιπόρους, που δεν είναι άλλοι από τα παιδιά και τους εφήβους. Φαίνεται πως και η φετινή χρονιά ξεκινά με πολλά ερωτηματικά, ανησυχίες και άγχη για τις ζωές τους, πράγμα που επιβεβαιώνει πως τα παιδιά και οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με παρόμοιες προκλήσεις όπως οι ενήλικες.

 

Γεμάτη περιέργεια για το τι θα ανακαλύψουμε παρέα, και για το που θα μας οδηγήσουν οι φετινές μας εσωτερικές διερευνήσεις, εύχομαι και ελπίζω πως ο καθενάς από εμάς ξεχωριστά θα καταφέρει να κοιτάξει μέσα του, αποτινάζοντας  τελικά τη θολούρα που συχνά στέκεται στα μάτια, εμποδίζοντάς μας να κοιτάξουμε καθαρά μέσα μας.

Ξεκινώντας, λοιπόν, με μια δραστηριότητα αυτοαξιολόγησης των παιδιών ως προς το πόσο ικανοποιημένα αισθάνονται από τους διάφορους τομείς της ζωής τους, αναδύθηκε ιδιαίτερα το ζήτημα της εξωτερικής εμφάνισης και της αποδοχής του σώματος τους. Με έκπληξη διαπίστωσα το πόσο αρνητική σχέση διατηρούν τα παιδιά και οι έφηβοι με ζητήματα διατροφής και αυτοφροντίδας του σώματος. Η πλειοψηφία των παιδιών φαίνεται να γνωρίζει ελάχιστα για το τι σημαίνει να έχει κανείς ένα «υγιές σώμα», με τα περισσότερα από αυτά να συγκρίνουν τα σώματά τους με αυτά αντίστοιχων μοντέλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γεμίζοντας τους εαυτούς τους με συναισθήματα άγχους, απογοήτευσης και ντροπής.

Συζητώντας μαζί τους, αντιλήφθηκα το πως το σώμα ειδικά μπαίνοντας στην εφηβεία γίνεται ολοένα και μεγαλύτερης σημασίας για τα ίδια, αλλά και ολοένα και συχνότερη αιτία για σχόλια από τους συμμαθητές τους. Η σταδιακά αυξανόμενη επικέντρωση στην εξωτερική εμφάνιση, σε συνδυασμό με τις ελλιπείς γνώσεις των παιδιών και των εφήβων για την ισορροπημένη σχέση με το σώμα μας, καθιστά τα σχόλια αυτά βαρύνουσας σημασίας, προκαλώντας πλήγμα τόσο στην αυτοπεποίθησή τους όσο και στην σωματική υγεία τους. Πολλά παιδιά για παράδειγμα μίλησαν για παράτολμες ενέργειες αποχής από το φαγητό προκειμένου να δουν άμεσα αποτελέσματα στο σώμα τους, αποφεύγοντας τόσο τα αρνητικά σχόλια, όσο και τα αρνητικά συναισθήματα που τα συνοδεύουν.

Μάλιστα, ένα έφηβο κορίτσι μεταξύ άλλων αναφέρει: «Δεν αγαπώ το σώμα μου, επομένως δεν μπορώ να περιμένω ότι θα το αγαπήσουν και οι άλλοι. Μου είναι, όμως, εξαιρετικά δύσκολο. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και απλώς δεν μπορώ».

Φαίνεται, λοιπόν, πως πέρα και κάτω από την εξωτερική εμφάνιση, κρύβονται πληγωμένα συναισθήματα, διαστρεβλωμένες σκέψεις και αρνητικές εμπειρίες, οι οποίες συνδυαστικά φέρνουν απογοήτευση και απόσυρση στους εφήβους. Η χαμηλή αυτοπεποίθηση με τη σειρά τις μπορεί να έχει ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες σε διάφορα επίπεδα, όπως αυτό της κοινωνικότητας και της υγείας των παιδιών. Πράγμα που εγείρει ανησυχία και ενισχύει ακόμη περισσότερο τη σκέψη και την ιδέα, πως η ψυχική υγεία θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα και να δουλεύεται σε προληπτικό κατά κύριο λόγο επίπεδο και όχι θεραπευτικό.

Είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε, και να δημιουργούμε ανθεκτικές προσωπικότητες που χαίρονται και απολαμβάνουν τη ζωή παρά τις δυσκολίες της, αντί να παλεύουμε με τέρατα, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί νωρίτερα και με μικρότερο κόστος.

Ας βοηθήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά να αγαπήσουν τους εαυτούς τους και να αγκαλιάσουν τις διάφορες πτυχές τους, με όλους τους δυνατούς τρόπους, ξεκινώντας από το να τους μιλάμε και να στεκόμαστε δίπλα τους σε ό,τι τα απασχολεί και τα αναστατώνει. Όσο «μικρό» και αν μας φαίνεται, για εκείνα μπορεί να είναι μια σημαντική ανακάλυψη του εαυτού τους. Ας μη τους στερήσουμε την ευκαρία να μάθουν πως για να είναι ευτυχισμένα πρέπει πρώτα από όλα να μάθουν να αυτοφροντίζονται.

Λεϊμονή Χρύσα – Ψυχολόγος

*1η Δημοσίευση στην εφημερίδα “Θεσσαλία

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *