Ξεκινώντας τη νέα χρονιά, αισθάνομαι πως βουτώ για ακόμα μια φορά στα βαθιά, παρέα με τους μικρούς μου συνοδοιπόρους, που δεν είναι άλλοι από τα παιδιά και τους εφήβους. Φαίνεται πως και η φετινή χρονιά ξεκινά με πολλά ερωτηματικά, ανησυχίες και άγχη για τις ζωές τους, πράγμα που επιβεβαιώνει πως τα παιδιά και οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με παρόμοιες προκλήσεις όπως οι ενήλικες.
Οι ιστορίες είναι ο τρόπος των ανθρώπων να διηγούνται όσα κρατούν καλά φυλαγμένα μέσα τους. Μέσα από αυτές έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε για τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τις επιθυμίες μας. Είναι ένας δημιουργικός τρόπος να αφουγκραστούμε τον εσωτερικό μας κόσμο καλύτερα. Η ανάγνωση, επομένως, ενός καλού και ποιοτικού βιβλίου φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ευεργετική για τα παιδιά. Μέσα από τα αναγνώσματα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι μαθητές, έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν και να επεξεργαστούν σκέψεις και συναισθήματα που τους γεννιούνται ακούγοντας τις ιστορίες των ηρώων.
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Το βιβλίο ως μέσο για την κατάκτηση της αυτογνωσίας των παιδιών”
[
Συναναστρεφόμενη με παιδιά ηλικίας δημοτικού, φτάνουν στα αυτιά μου ολοένα και περισσότερα περιστατικά λεκτικής, ψυχολογικής και σωματικής βίας, τα οποία λαμβάνουν χώρα στο σχολείο. Με λύπη ακούω να διηγούνται και να μοιράζονται μαζί μου ιστορίες που περιγράφουν τους εαυτούς τους ως αδύναμα, ανήμπορα και ανίκανα να τους υπερασπιστούν. Λόγια που πληγώνουν, χειρονομίες που προσβάλουν, χτυπήματα που αφήνουν σημάδια εσωτερικά και εξωτερικά είναι μόνο μερικά από τα πιο μελανά σημεία των ιστοριών τους.
